Piękno kosmosu IV

2. Tranzyt Wenus.

6 Czerwca 2012 roku Wenus znalazła się pomiędzy Ziemią, a Słońcem. Można było podziwiać mini zaćmienie Słońca. Nie jest to tak częste zjawisko, gdyż orbita Ziemi i orbita Wenus nie leżą w jednej płaszczyźnie. Dla tych, którzy przegapili tranzyt i chcą go zobaczyć na własne oczy mam dobrą informację. Następny tranzyt już 10 grudnia 2117 roku.

3. Niebo za 4 miliardy lat

Gdy za 4 miliardy lat ludzie wyjdą podziwiać nocne niebo, ich oczom ukaże się taki fascynujący widok. Andromeda i Droga Mleczna będą się łączyć.

4. Teleskop Hubble'a

To dzięki niemu możemy podziwiać kosmos. Większość zdjęć widocznych w tym cyklu artykułów wykonał właśnie ten teleskop.

5. Mgławica Meduza

Mgławica Meduza, podobnie jak inne mgławice planetarne, powstała w wyniku ewolucji małomasywnej gwiazdy podobnej do Słońca. Takie gwiazdy w końcowej fazie swojego życia przeobrażają się z czerwonego olbrzyma w białego karła, odrzucając równocześnie swoje warstwy zewnętrzne. Promieniowanie ultrafioletowe, pochodzące od gorącej, starzejącej się gwiazdy, powoduje świecenie mgławicy.

6. Księżyc i Wenus

To niesamowite zdjęcie zostało zrobione za dnia w roku 2004 w Budapeszcie. Aparat został przytknięty do okularu lornetki i możemy podziwiać ogromny sierp Księżyca i maleńki sierp Wenus.

7. Mgławica Koński Łeb

Mgławica Koński Łeb (znana także jako Barnard 33 wewnątrz IC 434) - ciemna mgławica znajdująca się w konstelacji Oriona. Mgławica jest położona zaraz poniżej gwiazdy Alnitak, najbardziej wysuniętej na wschód gwiazdy Pasa Oriona i jest częścią znacznie większego Zespołu Obłoków Molekularnych Oriona. Leży w przybliżeniu 1500 lat świetlnych od Ziemi i ma średnicę w przybliżeniu 3,5 roku świetlnego.

Czerwony blask pochodzi od gazu wodorowego głównie za Mgławicą Koński Łeb, zjonizowanego przez pobliską gwiazdę Sigma Orionis. Mgławicę tę rozjaśnia znajdująca się za nią mgławica emisyjna IC 434. Ciemność mgławicy Koński Łeb jest spowodowana głównie przez gęstą warstwę pyłu, chociaż dolna część szyi Końskiego Łba rzuca cień na lewo. Strumienie gazu opuszczającego mgławicę są skierowywane przez silne pole magnetyczne. Jasne punkty przy podstawie mgławicy Koński Łeb to młode gwiazdy w procesie formowania.

8. NGC 4038 i NGC 4039

Niezwykły kształt galaktyki NGC 4038 i sąsiedniej NGC 4039 jest skutkiem ich zderzenia. Zderzenie to rozpoczęło się ponad 100 milionów lat temu i trwa nadal. Zderzenie galaktyk zainicjowało produkcję milionów gwiazd w obłokach pyłu i gazu w obu galaktykach. Najmasywniejsze z nowo powstałych gwiazd zdążyły już zużyć zapas swojego paliwa jądrowego i eksplodowały jako supernowe. W galaktyce NGC 4038 zaobserwowano dotąd cztery supernowe: SN 1921A, SN 1974E, SN 2004gt i SN 2007sr.

9. Pulsar - Dłoń

PSR B1509-58 - młody pulsar znajdujący się w gwiazdozbiorze Cyrkla w odległości około 17 000 lat świetlnych od Ziemi. Został odkryty na zdjęciach wykonanych przez teleskop kosmiczny Chandra pracujący w zakresie promieni rentgenowskich. Światło pochodzące z wybuchu supernowej, która zapoczątkowała jego życie, dotarło do Ziemi około 1700 lat temu.

PSR B1509-58 to namagnetyzowana gwiazda neutronowa o średnicy około 20 kilometrów, znajdująca się w jasnym obszarze centralnym. Pulsar ten wiruje w tempie 7 obrotów na sekundę, jednocześnie wysyłając w przestrzeń wokół siebie ogromne ilości energii. Źródłem wytwarzanego przez niego promieniowania jest pole magnetyczne około 15 trylionów razy większe niż pole magnetyczne wytwarzane przez naszą planetę. Pozwala to na tworzenie struktur, które ludzkie oko może interpretować np. jako wielką dłoń sięgającą po światło. Obraz wykonany przez teleskop Chandra obejmuje około 100 lat świetlnych.

10. Hełm Thora

Wizualnie NGC 2359 kształtem przypomina hełm ze skrzydlatymi dodatkami i dlatego powszechnie jest nazywana Hełmem Thora. W rzeczywistości jest to międzygwiezdny bąbel wydmuchany przez szybki wiatr pochodzący od jasnej, masywnej gwiazdy centralnej. W centrum mgławicy znajduje się gwiazda Wolfa-Rayeta znana jako WR 7 (HD 56925). Jest to ekstremalnie gorący olbrzym, znajdujący się w końcowym stadium swojej ewolucji, tuż przed wybuchem supernowej. Mgławica ta posiada wyraźnie kolistą strukturę fali czołowej, a jej kolor jest pochodną silnej emisji tlenu znajdującego się w świecącym gazie.

Podobało się? Będziemy dalej odkrywać kosmos?