Niecodzienne historie powstania rzeczy codziennych

Mary Phelps Jacob z Nowego Jorku pierwsza opatentowała współczesny nam dziś stanik, który powstał w wyniku zastąpienia niewygodnego gorsetu dwiema jedwabnymi chusteczkami i wstążką. Pani Jacob opatentowała w 1914 roku "Biustonosz bez pleców", po czym zaczęła go sprzedawać. W późniejszych latach odsprzedała patent za 1500 dolarów firmie Warner Brothers Corset Company, która zarobiła na nim 15 milionów dolarów w ciągu trzech następnych dekad.

#2. Teflon

W 1938 roku chemik Roy Plunkett prowadził badania nad pewnym czynnikiem chłodniczym, gdy perfluoroetylen, jeden ze składników, spolimeryzował się wewnątrz żelaznego pojemnika pod ciśnieniem. Żelazo przyspieszyło reakcję, pomagając stworzyć bezwładną lakę o niskim współczynniku tarcia. Firma Plunketta, Kinetic Chemicals, opatentowała ten polimer w 1941 roku. Cztery lata później został on zarejestrowany pod znaną nam dziś dobrze nazwą - teflon. 

#3. TNT

W 1863 roku Joseph Wilbrand odkrył 2,4,6-trinitrotoluen. Niemiecka armia po raz pierwszy użyła go jako wkładu do bomb w 1902 roku. W 1914 podczas I wojny światowej stał się on najpowszechniejszym środkiem wybuchowym. Jest używany do dziś.

#4. Rentgen

Niemiecki naukowiec, Wilhelm Roentgen odkrył promienie X podczas eksperymentowania z promieniami katodowymi w 1895 roku. Fizyk pokrył katodową rurkę grubym czarnym papierem, po czym przepuścił przez nią prąd elektryczny. Położony blisko ekran fluoroscencyjny zaczął świecić. Ekran, pokryty platynocyjankami baru przestał świecić, gdy Roentgen odłączył źródło prądu. Na temat tego zjawiska Wilhelm Roentgen napisał wiele prac i przeprowadził wiele dalszych doświadczeń, co zaowocowało przyznaniem mu pierwszej w historii Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1901 roku.

#5. Guma balonowa

W 1928 niejaki Walter Diemer pracował jako księgowy w fabryce wytwarzającej gumę do żucia, ale żyłka "małego chemika" w nim ostro pulsowała, więc na boku, po cichu, eksperymentował z różnymi rodzajami gum. Jednym z rezultatów jego eksperymentów była substancja mniej lepka i bardziej elastyczna od zwykłej gumy. Odkrył również, że można z niej "zrobić balona". Niezwykle podekscytowany pan Diemer pobiegł do lokalnego spożywczaka, gdzie w jedno popołudnie sprzedał ponad dwa kilo tego "wynalazku".

#6. Gatorade

We wczesnych latach 60. XX wieku trener uniwersyteckiej drużyny footballowej Florida Gators miał już dosyć oglądania swojej drużyny słaniającej się na nogach ze zmęczenia spowodowanego nieznośnym upałem. Poprosił o pomoc lekarza drużyny, a ten rozpoczął badania nad nowym, orzeźwiającym napojem składającym się z wody, soli, cukru, soku z cytryny, potasu i fosforanów. Nowy super-drink "Gatorade" był "partnerem" drużyny podczas ich pierwszego zwycięstwa w Orange Bowl. Uniwersytet Florydy wciąż pobiera tantiemy od sprzedaży napoju.

#7. Maybelline

Zanim wynaleziono mascarę, kobiety smarowały rzęsy wazeliną i pyłem węglowym. Kiedy amerykański chemik T.L.Williams zobaczył swoją siostrę podczas wykonywania tej czynności, postanowił jakoś jej pomóc. W swoim laboratorium wynalazł bardziej wygodny produkt i nazwał go "Lash-Brow-Ine". Ze względu na skomplikowaną konstrukcję słowną, dość szybko zmienił ją na "Maybelline", co jest połączeniem imienia jego siostry Maybel i wazeliny.

#8. Slinky

W 1943 roku inżynier marynarki Stanów Zjednoczonych, Richard James, starał się wynaleźć pewien rodzaj sprężyny potrzebnej do pracy na statku. Pan James, przez przypadek, strącił z segmentu kawałek sprężyny, która "zeszła" na dół po stosie książek, stole i wylądowała na podłodze. Jego żona, Betty, nadała temu wynalazkowi nazwę: "Slinky".
W 1960 roku Richard James, widocznie mocno zirytowany odniesionym sukcesem, porzucił swoją firmę, oraz swoją rodzinę i dołączył do grupy religijnej w Boliwii. Jego lepsza połowa, Betty, stała na czele firmy do 1998 roku.

#9. Lody na patyku

Frankowi Eppersonowi zawdzięczamy letnie chwile orzeźwienia w postaci lodów na patyku. W 1905 roku,11-letni wówczas Frank zostawił na ganku kijek do mieszania w szklance z napojem. Rankiem odkrył, iż temperatura poniżej zera sprawiła, że napój zamroził się i "przykleił" do mieszadełka.
Dopiero w 1923 roku Epperson opatentował swoje lody na patyku, które pierwotnie nazwał "Eppsicle", ale później zmienił nazwę na "Popsicle", gdyż tak właśnie ten "wynalazek" nazywały jego dzieci. Po wyprodukowaniu serii lodów o różnych smakach, sprzedał on prawa do produkcji firmie New York's Lowe Company.

#10. Grahamki

Pastor Sylvester Graham twierdził, że można okiełznać swoje cielesne potrzeby przy pomocy odpowiedniej diety. Według duchownego łagodne jedzenie miało łagodzić pokusy seksualne takie jak masturbacja. By nie być gołosłownym i wesprzeć swych wiernych, Graham od 1829 roku piekł ciasteczka, które nazwał swoim imieniem - Krakersy Grahama.

#11. Play-Doh

Produkt "Play-Doh" rozpoczął swoją egzystencją pod nazwą "Kutol" i służył jako... środek do czyszczenia tapet. Gdy rodzinny biznes powoli zamierał i firma miała zbankrutować w połowie lat 50., jeden z popularnych wówczas magazynów opublikował artykuł o wykorzystaniu produktów do czyszczenia tapet do wykonywania ozdób choinkowych. Jedna z pracownic firmy, Kay McVicker, wypróbowała ten pomysł z powodzeniem w lokalnym przedszkolu. Od tej pory firma zmieniła część detergentów na barwniki, dodała bardziej przyjazny zapach i nazwała swój produkt "Play-Doh".

#12. Czipsy ziemniaczane

W 1853 niejaki Goerge Crum pracował jako szef kuchni w nowojorskiej restauracji Moon Lake Lodge, która znana była ze swoich frytek. Kiedy jeden z klientów zwrócił talerz z frytkami, narzekając, że są one zbyt grube, w panu Crum krew się wzburzyła. Pokroił on ziemniaki tak cienko, jak tylko potrafił i zesmażył je w głębokim tłuszczu, aż stały się kruche, po czym odesłał talerz z powrotem.
Ku jego zdziwieniu gość był wniebowzięty zaserwowaną mu potrawą, a wielu innych klientów restauracji zaczęło się również domagać tych "cienko skrojonych frytek", które Crum nazwał później "Saratoga Chips". Były one serwowane tylko w restauracjach, aż do 1926 roku, kiedy to Laura Scudder "wsadziła" je do torebki, a sześć lat później Herman Lay stworzył pierwszą ogólnonarodową markę chipsów "Lay's".

#13. Sacharyna

Naukowiec Constantin Fahlberg odkrył substancję zwaną sacharyną, gdy eksperymentował z pochodnymi toluenu, znajdującymi się w smole węglowej. Zauważył on, że osad powstały w wyniku jednego z doświadczeń ma słodki smak i postanowił poświęcić temu odkryciu więcej swojego czasu.
Po raz pierwszy sacharyna została użyta jako dodatek do artykułów spożywczych w 1900 roku w Stanach Zjednoczonych. Wielką popularność zyskała sobie w czasach I wojny światowej, gdy cukier był racjonowany, a sacharyna jako jego substytut - nie.

#14. Kotex

Podczas I wojny światowej firma papiernicza Kimberly Clark sprzedała armii ultrachłonne bandaże zwane Cellucotton. Pielęgniarki wojskowe zaczęły ich także używać jako chusteczek higienicznych do typowo damskich potrzeb. Gdy wojna dobiegła końca, firma Kimberly Clark zadecydowała, że jej wyrób Cellucotton będzie służył właśnie temu celowi. Podwójny "Kotex" - bawełna + materiał - nowy produkt firmy, stał się prekursorem współczesnych podpasek.

#15. Mikrofalówka

W 1945 roku inżynier i wynalazca z firmy "Raytheon", Percy Spencer, zauważył, że gdy stał naprzeciwko magnetronu (rodzaj lampy mikrofalowej, część radaru), to batonik, który znajdował się w jego kieszeni, stopił się. Zaciekawiony nowo poznanymi właściwościami magnetronu, Spencer postawił obok niego torebkę z popcornem i zaobserwował, że popcorn zaczyna "skakać". Tak narodziła się kuchenka mikrofalowa.
"Radarange", pierwsza mikrofalówka dostępna w sprzedaży, miała prawie dwa metry wysokości, ważyła 340 kilogramów i kosztowała 5000 dolarów.

#16. Karteczki samoprzylepne POST IT

Po szeregu eksperymentów z lepikami i spoiwami w 1968 roku, naukowiec z firmy 3M, doktor Spencer Silver, otrzymał średnio lepki klej zdatny do ponownego użycia. Pomimo iż substancja ta nie była zamierzonym rezultatem jego badań, starał się ją wypromować wewnątrz swojego zakładu pracy. Wszelkie próby zwrócenia uwagi na swój wynalazek były bezowocne, aż do dnia, gdy inny pracownik 3M, Art Fry, przyszedł na jego prezentację. Sfrustrowany faktem, że zakładki w jego śpiewniku wciąż wypadały podczas prób chóru kościelnego, do którego należał, postanowił przyklejać małe karteczki przy pomocy "wynalazku" Silvera. Gdy pomysł "wypalił", Art Fry, przedstawił pomysł zarządowi firmy. Taka właśnie jest historia powstania samoprzylepnych karteczek POST IT firmy 3M, które dziś są nieodzownym narzędziem pracy w każdym biurze.

#17. Płatki zbożowe

W końcówce XIX wieku Will Keith wraz ze swoim bratem Johnem rozpoczęli studia nad opracowaniem zdrowej diety dla swoich pacjentów. Pewnego dnia, podczas wypieku chleba, Will przez przypadek pozwolił ciastu stać zbyt długo. Gdy próbował je zrolować, rozsypało się, tworząc płatki. Jako że Will miał niewątpliwie duszę odkrywcy, zaczął piec otrzymane płatki i otrzymał chrupki produkt, którym zajadają się dziś ludzie na całym świecie.

#18. WD-40

W 1953 roku trzech naukowców z Rocket Chemical Company mieszczącej się w San Diego starało się uzyskać substancję, która zapobiegłaby korozji elementów rakiet poprzez wyparcie wody (water displacing). Udała im się ta sztuka za 40. podejściem, stąd też nazwa produktu brzmiała" Water Displacer - 40th Attempt" ("Wypieracz wody - 40. próba"). Ponad 15 lat później John S. Barry nadał temu produktowi aktualną nazwę: "WD 40".

#19. Wózek na zakupy

W końcu lat 30. XX wieku, właściciel sklepu spożywczego w Oklahoma City, Sylvan Goldman, wymyślił nowy sposób, w jaki klienci mogą przenosić na terenie sklepu dużą ilość artykułów. Do tego czasu zmuszeni byli oni do przenoszenia ciężkich koszów, co sprawiało, że niechętnie udawali się na duże zakupy. Chcąc zareklamować swój sklep i tym samym ułatwić życie klientom, doczepił on kółka do swoich koszyków i w ten sposób powstał jeden z najbardziej "przydatnych" wynalazków XX wieku.

#20. Penicylina

Doktor Aleksander Fleming, jako część badań nad bakteriami, hodował m.in. kultury gronkowców złocistych w swoim londyńskim laboratorium. Gdy wyjechał na wakacje, zapomniał wyczyścić jedną z szalek Petriego, w której przechowywane były bakterie. Po powrocie, dwa tygodnie później, zobaczył, że całe naczynie pokryte jest pleśnią, przez którą wszystkie bakterie zginęły. To odkrycie skłoniło go do dalszych badań nad właściwościami pleśni, co w rezultacie doprowadziło do odkrycia penicyliny.