Wczoraj pożegnaliśmy wspaniałego i utalentowanego brytyjskiego aktora, Alana Rickmana. Zapamiętamy go jako profesora Snape'a z "Harry'ego Pottera", Hansa Grubera ze "Szklanej pułapki", szeryfa z "Robin Hooda", Metatrona z "Dogmy" czy Hilly Kristala z "CBGB". Dziś niektóre jego wypowiedzi nabierają nowego znaczenia.

Aktorzy są czynnikiem zmian. Film, dzieło teatralne, utwór muzyczny czy książka - potrafią przynieść zmianę. Mogą zmienić świat.

Jeśli ktoś chce się dowiedzieć, kim jestem, wystarczy, że przyjrzy się wynikom mojej pracy.

Granie dotyka emocji, nad którymi nie ma się żadnej kontroli.

Wszystko, czego wymagam od aktora, to moc i precyzja słuchania.

Każda moja postać działa w innych wymiarach. Nie interesują mnie słowa, które je scalają.

Talent to przypadkowa kombinacja genów. I odpowiedzialność.

Bardzo poważnie podchodzę do mojej pracy, a osiągam to przez niezbyt poważne podejście do samego siebie.

Uważam, że we wszystkim powinno się dostrzegać śmieszność. Może to być trzaśnięcie drzwiami, rzut tortem w twarz albo zdanie sobie sprawy z naszych ułomności.

Byłoby cudownie myśleć o przyszłości jako o czymś nieznanym i zaskakującym.

I chyba najsmutniejszy cytat na dziś

Kiedy będę miał 80 lat, usiądę w bujanym fotelu i będę czytał "Harry'ego Pottera". Rodzina spyta: "Znowu?", a ja odpowiem: "Zawsze."

Unieśmy różdżki dla Alana