Dzięki "Ambasadorii" China Miéville, który już od czasów swoich poprzednich książek, zajmował niezwykle wysoką pozycję na liście moich ulubionych pisarzy science fiction, wspiął się teraz na szczyt i zajął miejsce tuż za Lemem.

Akcja "Ambasadorii" toczy się w bardzo dalekiej przyszłości - na tyle dalekiej, że nasze aktualne czasy, są wspomniane kilka razy jako starożytne - na planecie znajdującej się dosłownie na krańcu zbadanego wszechświata. Planeta jest zamieszkana przede wszystkim przez mało zbadaną i trudną do pojęcia rasę Gospodarzy oraz przez bardzo niewielką w stosunku do liczby rdzennych mieszkańców, grupę ludzi, którzy utworzyli tam jedno miasto wewnątrz miasta obcych. Gospodarze mają dwie istotne cechy: nie potrafią kłamać, a także dzięki specyficznemu sposobowi porozumiewania się, nie są w stanie komunikować się z większością ludzi - poza specjalnie wyszkolonymi w tym celu i zmodyfikowanymi przedstawicielami ludzi zwanymi Ambasadorami. W sytuacji gdy polityczny status quo staje się zagrożony poprzez pojawienie się nietypowego Ambasadora, główna bohaterka, która chcąc nie chcąc trafia w sam środek kosmicznej zawieruchy, próbuje za wszelką cenę zrozumieć Gospodarzy.

Fabuła jest wielowarstwowa, splątanie kwestii językowych [a właściwie Językowych], semantycznych, kulturowych, społecznych itp., z właściwą akcją jest pokazane z niezwykłym kunsztem i z dużą wirtuozerią.

Polecam z całego serca - jeśli komuś spodobały się poprzednie książki, ta również powinna zachwycić. Nie mam pojęcia co Miéville ma w głowie, że takimi pomysłami sypie jak z rękawa, a do tego - co często się zdarza przy takiej mnogości pomysłów - całość się nie rozpada i stanowi jak najbardziej spójną całość. Miéville podniósł sobie poprzeczkę tak wysoko, że nie bardzo wiem czy kolejna jego książka [już wydana, ale jeszcze nie po polsku] będzie w stanie to przebić.

Uwielbiam Mieville`a, muszę dorwać. Dzięki za cynk

też bardzo go lubię! Dzięki Na razie pochłonęła mnie seria Uczta Wyobraźni, polecam większość pozycji (książkowych).