Abrachił leczył najrozmaitsze indywidua, zarówno wśród zwierząt, jak i wśród ludzi. Raz został wezwany nawet do hodowli dżdżownic kalifornijskich, ale jak sam przyznał przypadek był trudny, bo objawy były niejednoznaczne, a pacjenci niekomunikatywni.

Ale przynajmniej niegroźni, w przeciwieństwie do wielkich byków, wściekłych knurów, dziadka Stacha i jemu podobnych. Jednakowoż najgroźniejszą bestią, z którą Abrachił miał do czynienia, okazał się być… kot. Koteczek, psia jego mać. Właściwie raczej kocia. Ta mać. Nieważne.